Babalar Günü

Yine yeniden merhaba,

Nefes dergimizin çok kıymetli takipçileri, aylardan haziran. Artık yazın ayak seslerini duyar gibiyiz. Ve bu ayın en önemli günü olan Babalar Günü’nden bahsetmek istiyorum.

Hepimiz için babalarımız çok özel ve değerlidir. Kelimelerle anlatılmayan fedakârlık ve karşılıksız sevgidir baba. Sırtınızı dayadığınız bir dağ bir güvendir baba. Hayatımızın gerçek kahramanlarıdır onlar. Yazımı yazarken babama ilk aldığım hediyemi hatırladım ve içim cız etti. Babama ilk hediyemi lise birinci sınıfa giderken almıştım. O zamanlarda, yaz tatilinde halamın kızı bir konfeksiyon atölyesinde çalışıyordu. O yaz bana “Konfeksiyonda ufak tefek işleri yapacak birine ihtiyaç var, gel yazın çalış, harçlığını çıkar.” demişti. Ben de hemen kabul ettim, kendi paramı kazanacaktım. Atölye de renk renk, çeşit çeşit gömlekler dikiliyordu. O ayda da tesadüfen erkek gömleği dikiliyordu, hem de bordo renk. Babamın en sevdiği renkti bordo. Hatta o zamanlarda bahçe içerisinde gecekonduda oturuyorduk, babam evimizin dışını bordo renge boyamıştı. Babam Türkiye Kömür İşletmeleri’nde memurdu. Abartmıyorum, hafta sonları bile kravat takar işe jilet gibi ütülü pantolon ve gömlekle giderdi, yakışıklı adamdı benim babam. Güzel ve uyumlu giyinmeyi çok severdi, özenirdi. O zaman babama kendi kazandığım ilk harçlığımla atölyede dikilen bordo gömlekten almıştım, uygun bir de kravat paket ettirdim güzelce. Babalar Günü’nde elini öptüm ve hediyemi verdim. Babamın bakışları dün gibi aklımda, buğulu ve gururluydu. Çok mutlu olmuştu, beni yanaklarımdan öptü ve teşekkür etti. Bendeki duygular, ilk kazandığım parayla kendi emeğimle babama hediye almanın mutluluğu mu desem, gururu mu desem öz güveni mi desem bilemedim hepsi birbirine karışmıştı. Kaç yaşında olursanız olun bir çocuk gibi hep babanın sıcaklığına ve güvenine ihtiyacınız vardır.

Maalesef ben hayatımın kahramanını yıllar önce kaybettim. Her Babalar Günü’nde içimin acıdığı, ruhumun sızladığı gündür Babalar Günü. Babasız Babalar Günü’nü kutlamak, hep eksikliğini hissettiğim ve çok zor geçirdiğim bir gündür. Şu an yazarken bile onu ne kadar çok özlediğimi bir kez daha anladım ve çok zorlandım. Benim gibi kahramanını kaybetmiş ve aynı duyguları hisseden birçok kişi vardır. Buradan hayatını kaybetmiş, çocuklarının kahramanı babaların ruhları şad olsun. Işıklar içinde uyusunlar.

Bir çocuk için hem anne hem de babanın etkisi çok önemlidir. Anne ve babanın çocuklar üzerinde çok değişik etkileri vardır. Bir annenin çocuğa verecekleriyle, bir babanın verecekleri çok farklıdır. Çocuğun sağlıklı yetişebilmesi için hem annesine hem de babasına çok ihtiyacı vardır.

Yaşınız kaç olursa olsun baba figürü hayatımızın odak noktası ve en önemli aktörüdür. Özellikle kızlar hep babalarına benzeyen erkeklerle evlenmek ister. Çünkü âşıktır, hayrandır onlar babalarına. Kız çocuklarının babalarıyla kurduğu ilişki ve içinde bulunduğu etkileşim, onun ileriki yıllarda eşiyle, patronuyla, arkadaşlarıyla kuracağı ilişkiyi belirler. Kız çocukları babayla erkek cinsiyetini ve erkeklerin dünyasını öğrenir. Hatta dikkat ettiyseniz daha altı aylıkken bile babasının sesine ve dokunuşuna annesininkinden daha farklı tepki gösterir. Baba da tıpkı anne gibi çocuğun psikososyal, psikoseksüel ve zihinsel gelişiminde önemli bir role sahiptir. 3-4 yaşlarında babaya daha yakın olmak isterler, babayı paylaşamaz ve anneye karşı kıskançlık beslerler. Daha sonra kendilerini anneyle özdeşleştirerek bu süreci atlatırlar.

Babalar kızlarının ilk aşkıdır. Kızlar anneden sonra ilk babalarıyla karşılaştıkları için onu idealize eder. Bu idealize ölçüsü kız çocuğunun daha sonraki ilişkilerde sevgi arayışını da etkileyecektir. Babasını fazla idealize eden kız çocukları babalarına benzeyen kişileri eş olarak tercih etmektedir.

Eğer babayı yeterince idealize edememişse babasında bulamadığı sevgiyi kendinden büyük erkeklerde arayacak ve tercih edecektir ve hatta yanlış kararlar vermesine bile neden olacaktır.