Mutluluğa Bir Adım Kala

Kaynar suyun içine atılmış poşet çay gibi
Biri beni almış, kederin ve acının
Ve dahi binbir bilinmezliğin içine hapsetmiş.
Çırpındıkça çırpınıyorum, çırpındıkça çırpınıyorum
Ama, bir türlü kurtulamıyorum.
Oysaki mutluluğa bir adım uzaklıktayım.
Bir adım uzaktan seyrediyorum hayatı.

Kaynar suyun içine atılmış poşet çay gibi
İçimdekileri dışa vurmak istiyorum,
Dökmek istiyorum renklerimi suya.
Yahut da tükenmek istiyorum yavaşça.
Ellerimi uzatsam dokunabileceğim
Gözyaşlarını silebileceğim kalbimin
Hiç değilse yıkayabileceğim onu.

Kaynar suyun içine atılmış poşet çay gibi
Birkaç dakikalığına da olsa birleşmek istiyorum
Doyasıya yaşamak istiyorum hayatı.
Reçel kazanına düşmüş bir çocuk gibi
Baştan aşağı rengârenk olmak istiyorum.
Belki bu sayede gözyaşlarımı da saklayabilirim.
Tatmak istiyorum hayatı yeniden, hiç tatmamışım gibi.

Kaynar suyun içine atılmış poşet çay gibi
Her defasında daha sönük ve tatsız
Her defasında daha bitkin olmak istemiyorum.
Önce tatlandırıp sonra acıtmak istemiyorum.
Kalbimin odacıklarına doldurduğum acımı
Odaları havalandırarak kovmak istiyorum.
Mutluluğa sadece bir adım uzaklıktayım.

Kaynar suyun içine atılmış poşet çay gibi
Bir silindirin içine hapsolmak istemiyorum!
Aynı şeyleri farklı gözlerden yaşamak,
Koştukça duvarlara çarpmak istemiyorum.
Kanatlarım olsun istiyorum sadece.
Çünkü mutlulukla aramdaki bu duvarları
Ancak uçarak aşabileceğimi sanıyorum.

Mutluluğa sadece bir adım uzaklıktayım.
Aramdaki duvarlar engel oluyor bana
Bir kanat istiyorum Tanrı’m ve uçmak
Kâğıttan ince bu duvarlar belli ki yıkılmayacak!
Bir kanat istiyorum Tanrı’m ve mutlu olmak
Mutlu olarak kalbimi şaşırtmak istiyorum!
Bu duvarların arkasından hayatı göremem.

Mutluluğa sadece bir adım uzaklıktayım
Ve uçarak sadece ondan kaçabilirim.
Mutluluğa sadece bir adım uzaklıktayım
Ve kalbim gibi uzaktan seyrediyorum hayatı.